گلهایی که شبنم نشسته رو برگهاش

یه دربی که سوخته،

از این درب روونه شده باز به سمت مزار یه دلبر , یه مادر ,یه بانو

 می بینم که مردی شبونه میاد از سمت خونه

 به مزار حبیبش خودشو می کشونه

شبها  که خورشید دلش آروم نداره

به روی قبر مهتاب دو تا چشماش می باره

تو کوچه چه ساکت، همه خواب ،یه تنها با گریه

به سوی گلی که جوونه

  شونه هاش می لرزه

با گریه می خونه عزیزم تو رفتی

منم که تو غربت کسی نیست کنارم

بهارم پس از تو کسی رو ندارم

غم دلها رو گرفته

گلامون سراغ تو رو از باباشون می گیرن

چراتنها تو رفتی نگفتی که تنها می شم من

عزیزم تو رفتی منو غم تو این شهر بمونیم

دل بی بهونه خودشو می رسونه به مزار گل یاس

شبها که خورشید دلش آروم نداره

به روی قبر مهتاب دو چشمهاش می باره

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: